Tisercin (lewomepromazyna) nie powoduje uzależnienia w klasycznym sensie fizycznym czy psychicznym, jak ma to miejsce w przypadku leków nasennych z grupy benzodiazepin czy opioidów. Nie wywołuje euforii ani przymusu sięgania po kolejne dawki. Jednak ze względu na jego działanie uspokajające i nasenne, może prowadzić do nadużywania w sposób niekontrolowany, szczególnie u osób z zaburzeniami psychicznymi lub uzależnieniami w wywiadzie.
Nie występuje klasyczne uzależnienie fizyczne, ale:
u niektórych pacjentów może rozwinąć się przyzwyczajenie do efektu uspokajającego lub nasennego,
przy nagłym odstawieniu po dłuższym stosowaniu mogą wystąpić objawy z odbicia, np. bezsenność, niepokój, drażliwość (to jednak nie jest zespół abstynencyjny w rozumieniu uzależnienia).
Długotrwałe przyjmowanie bez wskazań lekarskich może prowadzić do pogorszenia funkcji poznawczych, nadmiernego uspokojenia i zaburzeń koncentracji.
U osób z tendencją do uzależnień,
U pacjentów stosujących Tisercin na własną rękę jako lek nasenny lub uspokajający,
W przypadku samodzielnego zwiększania dawki bez konsultacji z lekarzem.
Tisercin nie uzależnia fizycznie ani psychicznie w typowy sposób, ale jego działanie uspokajające może prowadzić do niewłaściwego stosowania lub psychicznego przywiązania do leku. Z tego względu lek ten powinien być stosowany wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego stałą kontrolą.