Tisercin zawiera substancję czynną lewomepromazynę, która należy do grupy leków przeciwpsychotycznych (neuroleptyków) z grupy fenotiazyn. Lek działa głównie na ośrodkowy układ nerwowy i ma szerokie zastosowanie w psychiatrii oraz leczeniu objawów pobudzenia psychoruchowego.
1. Schizofrenia i inne psychozy:
Tisercin jest stosowany w leczeniu objawów takich jak omamy, urojenia, pobudzenie, agresja, lęk i bezsenność towarzyszące schizofrenii oraz innym zaburzeniom psychotycznym.
2. Zaburzenia maniakalne i stany pobudzenia:
Lek wykazuje silne działanie uspokajające i przeciwlękowe, dlatego znajduje zastosowanie w leczeniu stanów maniakalnych, nadmiernego pobudzenia i niepokoju.
3. Leczenie wspomagające w stanach lękowych i depresyjnych:
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nastroju Tisercin może być stosowany jako lek uzupełniający (np. przy silnym niepokoju lub bezsenności).
4. Stany agresji i nadpobudliwości u osób starszych:
W geriatrii stosuje się go ostrożnie, w małych dawkach, w przypadkach agresji, zaburzeń snu czy dezorientacji (np. w otępieniu).
5. Przeciwwymiotnie i przeciwbólowo:
Dzięki właściwościom blokującym receptory dopaminowe i histaminowe, Tisercin bywa stosowany wspomagająco w leczeniu nudności, wymiotów i jako środek uspokajający przy bólach przewlekłych (np. w opiece paliatywnej).
Tisercin działa poprzez blokowanie receptorów dopaminowych (D2), serotoninowych (5-HT2), histaminowych (H1) i adrenergicznych (α1), co przekłada się na jego:
działanie przeciwpsychotyczne,
silne działanie uspokajające i nasenne,
działanie przeciwlękowe i przeciwwymiotne.
Tisercin działa głównie przeciwpsychotycznie i uspokajająco, dlatego znajduje zastosowanie przede wszystkim w leczeniu schizofrenii, innych psychoz, stanów lękowo-pobudzeniowych, a także w leczeniu objawowym nudności, wymiotów i przewlekłego bólu. Zakres jego działania jest szeroki, ale lek powinien być stosowany wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza, ze względu na możliwe działania niepożądane i silny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy.