Ebilfumin

Środki ostrożności

Oseltamiwir jest skuteczny tylko w przypadku choroby spowodowanej przez wirusy grypy. Ochrona przed grypą trwa jedynie tak długo, jak długo podaje się preparat. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności oseltamiwiru u osób z chorobami na tyle ciężkimi lub niestabilnymi, że są uważane za wskazanie do natychmiastowej hospitalizacji. Nie ustalono skuteczności oseltamiwiru zarówno w celach leczniczych, jak i profilaktycznych u osób z obniżoną odpornością ani u osób z przewlekłymi chorobami serca i (lub) układu oddechowego. Brak jest danych klinicznych pozwalających na określenia dawkowania oseltamiwiru dla wcześniaków (<36 tyg. i wieku postkoncepcyjnego). U dorosłych pacjentów oraz młodzieży (13-17 lat) z ciężką niewydolnością nerek konieczna jest redukcja dawki leku. Brak jest wystarczających danych klinicznych pozwalających na określenia dawkowania u niemowląt i dzieci (w wieku 1 roku lub starszych) z niewydolnością nerek. Z uwagi na ryzyko wystąpienia incydentów neuropsychiatrycznych, należy ściśle obserwować pacjentów chorych na grypę, czy nie występują u nich zmiany zachowania oraz rozważyć zagrożenia i korzyści z dalszego leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Ebilfumin a ciąża

Ebilfumin a karmienie piersią

Grypa wiąże się z niekorzystnym wpływem na ciążę i płód oraz ryzykiem powstania poważnych wad wrodzonych, w tym wrodzonych wad serca. Dane dotyczące ekspozycji na oseltamiwir kobiet w ciąży, uzyskane ze zgłoszeń po wprowadzeniu leku do obrotu i z badań obserwacyjnych (ponad 1000 wyników narażenia na lek w I trymestrze) wskazują na brak toksyczności oseltamiwiru powodującej wady wrodzone płodu/noworodka. Jednak w jednym badaniu obserwacyjnym, mimo braku zwiększenia całkowitego ryzyka wad wrodzonych, wyniki dotyczące występowania poważnych wrodzonych wad serca diagnozowanych w ciągu 12 mies. po urodzeniu nie były jednoznaczne. W tym badaniu częstość występowania poważnych wrodzonych wad serca po narażeniu na oseltamiwir w I trymestrze ciąży wyniosła 1,76% (7 niemowląt na 397 ciąż) w porównaniu z 1,01% w ciążach z populacji ogólnej bez narażenia na lek (iloraz szans 1,75, 95% przedział ufności 0,51 do 5,98). Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest jasne, gdyż badanie miało ograniczoną moc. Co więcej, badanie to było zbyt małe, aby wiarygodnie ocenić poszczególne rodzaje poważnych wad wrodzonych; ponadto, populacje kobiet narażonych na działanie oseltamiwiru i kobiet nienarażonych nie mogły być w pełni porównane, w szczególności, jeśli chodzi o potwierdzenie, czy zachorowały czy nie zachorowały na grypę. Badania na zwierzętach nie wskazują na toksyczny wpływ na reprodukcję. Stosowanie leku może być rozważane w czasie ciąży, jeśli jest niezbędne i po rozważeniu dostępnych informacji o bezpieczeństwie i korzyściach oraz patogenności krążącego szczepu wirusa grypy. Ograniczone dane wskazują, że oseltamiwir i aktywny metabolit są wydzielane do mleka matki, jednak ich stężenia są na tyle małe, że dawka u niemowlęcia karmionego piersią jest subterapeutyczna. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, patogenność krążącego wirusa grypy oraz chorobę zasadniczą kobiety karmiącej piersią, można rozważyć podawanie oseltamiwiru, jeśli istnieją istotne potencjalne korzyści dla karmiącej piersią matki. Dane przedkliniczne nie dowodzą, aby oseltamiwir wywierał wpływ na płodność kobiet i mężczyzn.

Działania niepożądane

Dorośli i młodzież. Bardzo często: ból głowy, nudności. Często: zapalenie oskrzeli, opryszczka pospolita, zapalenie nosogardła, infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, bezsenność, kaszel, ból gardła, wodnisty wyciek z nosa, wymioty, ból brzucha (w tym nadbrzusza), niestrawność, ból i zawroty głowy (w tym zawroty głowy pochodzenia błędnikowego), zmęczenie, gorączka, ból kończyn. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, zmieniony poziom świadomości, drgawki, zaburzenia rytmu serca, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, wyprysk, zapalenie skóry, wysypka, pokrzywka. Rzadko: małopłytkowość, reakcje anafilaktyczne, reakcje rzekomoanafilaktyczne, wzburzenie, nieprawidłowe zachowanie, niepokój, splątanie, urojenia, majaczenia, halucynacje, koszmary, samookaleczenie, zaburzenia wzroku, krwawienia z przewodu pokarmowego, krwotoczne zapalenie jelita grubego, piorunujące zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno-martwicze oddzielanie się naskórka. Profil bezpieczeństwa oseltamiwiru u pacjentów z obniżoną odpornością oraz u pacjentów grupy ryzyka (pacjenci, u których istnieje większe ryzyko wystąpienia powikłań grypy, np. pacjenci w podeszłym wieku i pacjenci z przewlekłą chorobą serca lub układu oddechowego) był zbliżony do obserwowanego u dorosłych i (lub) młodzieży bez schorzeń współistniejących. Dzieci. Bardzo często: kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, wymioty. Często: zapalenie ucha środkowego, ból głowy, zapalenie spojówek (w tym zaczerwienienie oczu, wydzielina z oczu i ból oczu), ból ucha, wodnista wydzielina z nosa, ból brzucha (w tym ból nadbrzusza), niestrawność, nudności. Niezbyt często: zaburzenia błony bębenkowej, zapalenie skóry (w tym alergiczne i atopowe zapalenie skóry). Profil bezpieczeństwa u dzieci z astmą oskrzelową był zbliżony do obserwowanego u dzieci bez schorzeń współistniejących. Profil bezpieczeństwa u niemowląt w wieku poniżej 1 roku jest podobny do znanego profilu bezpieczeństwa u dzieci w wieku 1 roku i starszych, a najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami niepożądanymi były wymioty, biegunki i pieluszkowe zapalenie skóry. Brak jest dostatecznych danych dla niemowląt w wieku postkoncepcyjnym poniżej 36. tyg. Profil bezpieczeństwa u pacjentów z grupy ryzyka (pacjenci, u których istnieje większe ryzyko wystąpienia powikłań grypy, np. osoby starsze i pacjenci z przewlekłą chorobą serca lub układu oddechowego) był zbliżony pod względem jakościowym do obserwowanego u dorosłych lub młodzieży bez schorzeń współistniejących. Leczenie grypy u pacjentów z obniżoną odpornością profil bezpieczeństwa oseltamiwiru obserwowany w badaniach był spójny z profilem bezpieczeństwa obserwowanym we wcześniejszych badaniach klinicznych, w których oseltamiwir podawano w leczeniu grypy pacjentom bez obniżonej odporności we wszystkich grupach wiekowych (pod innymi względami zdrowym pacjentom lub pacjentom "z grupy ryzyka" [tj. pacjentom ze współwystępowaniem chorób układu oddechowego i (lub) serca]). Najczęstszym działaniem niepożądanym zgłaszanym w grupie dzieci z obniżoną odpornością były wymioty (28%). Profil reakcji niepożądanych u dzieci z astmą oskrzelową był jakościowo zbliżony do obserwowanego u dzieci bez współistniejących schorzeń

Interakcje

Właściwości farmakokinetyczne oseltamiwiru, takie jak niski stopień wiązania z białkami i metabolizm niezależny od CYP450 i glukuronidazy sugerują, że wystąpienie znaczących klinicznie interakcji lekowych za pośrednictwem tych mechanizmów jest mało prawdopodobne. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, przyjmujących jednocześnie probenecyd, nie jest konieczna zmiana dawki. Jednoczesne stosowanie probenecydu, który jest silnym inhibitorem anionowej drogi wydzielania w cewkach nerkowych, prowadzi do około 2-krotnego wzrostu ekspozycji na aktywny metabolit oseltamiwiru. Oseltamiwir nie wykazuje interakcji kinetycznych z amoksycyliną, która jest wydalana tą samą drogą, co sugeruje, że interakcje oseltamiwiru zachodzące tą drogą są słabe. Wystąpienie znaczących klinicznie interakcji, spowodowanych konkurowaniem o wydzielanie cewkowe w nerkach jest mało prawdopodobne, ze względu na znany margines bezpieczeństwa dla większości takich substancji, sposób eliminacji aktywnego metabolitu (przesączanie kłębuszkowe i anionowe, wydzielanie kanalikowe) oraz pojemność tych dróg wydalania. Należy jednak zachować ostrożność, przepisując oseltamiwir osobom przyjmującym jednocześnie wydalane tą samą drogą substancje o wąskim marginesie terapeutycznym, takie jak: chlorpropamid, metotreksat, fenylobutazon. Nie stwierdzono żadnych interakcji farmakokinetycznych oseltamiwiru ani jego głównych metabolitów podczas jednoczesnego podawania z paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym, cymetydyną ani lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy (wodorotlenkami magnezu i glinu, węglanem wapnia), rymantadyną lub warfaryną (u osób stabilnych leczonych warfaryną i niechorujących na grypę).

Dawkowanie leku Ebilfumin

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku 13-17 lat (>40 kg mc.). Leczenie grypy: 75 mg 2 razy na dobę przez 5 dni; u dorosłych i młodzieży z obniżoną odpornością - 75 mg 2 razy na dobę przez 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych 2 dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: 75 mg raz na dobę przez 10 dni; u dorosłych i młodzieży z obniżoną odpornością - 75 mg raz na dobę przez 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych 2 dni od kontaktu z zarażoną osobą. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: 75 mg raz na dobę przez okres do 6 tyg. (lub do 12 tyg. u pacjentów z obniżoną odpornością). Dzieci w wieku od 1 roku do 12 lat. Leczenie grypy: mc. 10-15 kg: 30 mg 2 razy na dobę przez 5 dni (u pacjentów z obniżoną odpornością - przez 10 dni); mc. >15 do 23 kg: 45 mg 2 razy na dobę przez 5 dni (u pacjentów z obniżoną odpornością - przez 10 dni); mc. >23 do 40 kg: 60 mg 2 razy na dobę przez 5 dni (u pacjentów z obniżoną odpornością - przez 10 dni); mc. >40 kg: 75 mg 2 razy na dobę przez 5 dni (u pacjentów z obniżoną odpornością - przez 10 dni). Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych dwóch dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: mc. 10-15 kg: 30 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >15 do 23 kg: 45 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >23 do 40 kg: 60 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >40 kg: 75 mg raz na dobę przez 10 dni. U pacjentów z obniżoną odpornością - takie samo dawkowanie. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci w wieku <12 lat. Niemowlęta w wieku 0-12 mż. Leczenie: 3 mg/kg mc. 2 razy na dobę przez 5 dni (u niemowląt z obniżoną odpornością - przez 10 dni). Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych dwóch dni od wystąpienia objawów grypy. Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków to jest dzieci <36. tygodnia licząc od dnia po zapłodnieniu. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: połowa dobowej dawki leczniczej, tj. 3 mg/kg mc. raz na dobę przez 10 dni (u niemowląt z obniżoną odpornością - takie samo dawkowanie). Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków to jest dzieci <36. tygodnia wieku postkoncepcyjnego. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci w wieku 0-12 mż. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów w podeszłym wieku, ani u dorosłych pacjentów z niewydolnością wątroby. Nie prowadzono badań u dzieci z zaburzeniami wątroby. Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania u niemowląt i dzieci (w wieku 12 lat i młodszych) z niewydolnością nerek, by można było określić zalecane dawkowanie w tej grupie pacjentów. Niewydolność nerek u dorosłych i młodzieży w wieku 13-17 lat. Leczenie grypy - klirens kreatyniny (CCr) >60 ml/min: 75 mg 2 razy na dobę; CCr >30 do 60 ml/min: 30 mg 2 razy na dobę; CCr >10 do 30 ml/min: 30 mg raz na dobę; CCr ≤10 ml/min: nie zaleca się podawania, ze względu na brak dostępnych danych; pacjenci hemodializowani: 30 mg po każdej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo: 30 mg pojedyńcza dawka (dane pochodzą z badań pacjentów poddawanych CAPD; należy się spodziewać, iż karboksylan oseltamiwiru zostanie w większym stopniu usunięty przy użyciu APD; jeśli nefrolog uzna za konieczne można dokonać zmiany sposobu leczenia z APD na CAPD). Zapobieganie grypie - CCr >60 ml/min: 75 mg raz na dobę; CCr >30 do 60 ml/min: 30 mg raz na dobę; CCr >10 do 30 ml/min: 30 mg co drugi dzień; CCr ≤10 ml/min: nie zaleca się podawania, ze względu na brak dostępnych danych; pacjenci hemodializowani: 30 mg po co drugiej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo: 30 mg raz w tygodniu (dane pochodzą z badań pacjentów poddawanych CAPD; należy się spodziewać, iż karboksylan oseltamiwiru zostanie w większym stopniu usunięty przy użyciu APD; jeśli nefrolog uzna za konieczne można dokonać zmiany sposobu leczenia z APD na CAPD). Pacjenci z obniżoną odpornością. Leczenie: zalecana długość leczenia grypy u pacjentów z obniżoną odpornością wynosi 10 dni; nie jest wymagane dostosowanie dawki; leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych 2 dni po wystąpieniu objawów grypy. Profilaktyka sezonowa: długotrwała profilaktyka sezonowa trwająca do 12 tyg. była oceniania u pacjentów z obniżoną odpornością. Sposób podania. Pacjenci którzy nie są w stanie połykać kapsułek, mogą przyjmować odpowiednie dawki zawiesiny. Jeśli nie jest dostępny na rynku lek w postaci proszku do przygotowania zawiesiny doustnej, można przygotować zawiesinę z kapsułek.