Welbox

WSKAZANIA

Leczenie dużych epizodów depresji u dorosłych.

PRZECIWWSKAZANIA

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie innych preparatów zawierających bupropion (ryzyko wystąpienie napadów drgawkowych zależnych od całkowitej dawki bupropionu; ryzyko przedawkowania). Napady drgawkowe występujące aktualnie lub w wywiadzie. Nagłe odstawianie alkoholu lub innych leków, których odstawienie związane jest z ryzykiem występowania napadów drgawkowych (szczególnie benzodiazepin i środków o działaniu podobnym do benzodiazepin). Rozpoznane nowotwory OUN. Ciężka marskość wątroby. Rozpoznana aktualnie lub w przeszłości bulimia lub jadłowstręt psychiczny. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO - preparat może być stosowany nie wcześniej niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO; w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczający jest okres 24 h.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia napadu drgawkowego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których stwierdzono jeden lub kilka czynników predysponujących do obniżenia progu pobudliwości drgawkowej. Wszyscy pacjenci powinni być ocenieni pod kątem występowania u nich czynników predysponujących, takich jak: równoczesne stosowanie innych leków obniżających próg pobudliwości drgawkowej (w tym: leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol, teofilina, steroidy działające ogólnoustrojowo, chinolony i leki przeciwhistaminowe działające uspokajająco); uzależnienie od alkoholu; uraz głowy w wywiadzie; cukrzyca leczona lekami hipoglikemizującymi lub insuliną; stosowanie leków stymulujących lub zmniejszających apetyt. Leczenie bupropionem należy przerwać i nie zalecać go u pacjentów, u których w trakcie terapii wystąpiły napady drgawkowe. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. To ryzyko utrzymuje się, dopóki nie wystąpi wyraźna remisja. Pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą aż do czasu wystąpienia poprawy oraz we wczesnym etapie powrotu do zdrowia (zwiększone ryzyko samobójstwa). Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci wykazujący przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, szczególnie pacjenci w wieku <25 lat, należą do grupy zwiększonego ryzyka. Pacjenci, szczególnie ci z grupy wysokiego ryzyka, powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą w trakcie farmakoterapii, zwłaszcza w jej wczesnej fazie lub po zmianie dawkowania. W przypadku wystąpienia oznak pogorszenia stanu klinicznego, myśli lub zachowań samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej. Wystąpienie niektórych objawów psychicznych może zależeć albo od stanu choroby podstawowej, albo od stosowanego leczenia. Należy rozważyć zmianę schematu leczenia, włącznie z jego przerwaniem, u pacjentów, u których wystąpiło nasilenie myśli i (lub) zachowań samobójczych, szczególnie jeżeli te objawy są ciężkie, występują nagle lub dotychczas nie występowały. Wystąpienie objawów psychotycznych i maniakalnych obserwowano głównie u pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie. Ciężkie epizody depresji mogą być początkowym objawem zaburzeń dwubiegunowych. Panuje ogólne przekonanie (choć nieuzyskane w kontrolowanych badaniach), że leczenie takiego epizodu samym lekiem przeciwdepresyjnym może zwiększyć prawdopodobieństwo wywołania mieszanego/maniakalnego epizodu u pacjentów z ryzykiem zaburzeń dwubiegunowych. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem przeciwdepresyjnym pacjenci powinni być odpowiednio zbadani w celu określenia ryzyka wystąpienia zaburzeń dwubiegunowych; takie badanie powinno zawierać szczegółowy wywiad psychiatryczny, w tym wywiad rodzinny dotyczący samobójstw, zaburzeń dwubiegunowych i depresji. Bupropion ma mały potencjał wywoływania uzależnienia. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leczenia elektrowstrząsami u pacjentów równocześnie leczonych bupropionem, ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową (ograniczone doświadczenie kliniczne). Ze względu na ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego należy określić wyjściowe wartości ciśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia, a następnie monitorować ciśnienie, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej występującym nadciśnieniem tętniczym. Należy rozważyć zakończenie leczenia preparatem, jeżeli stwierdza się klinicznie istotne zwiększenie ciśnienia tętniczego. Jednoczesne zastosowanie bupropionu i nikotynowego przezskómego systemu terapeutycznego może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie do czynnych metabolitów, które dalej są metabolizowane i wydalane z moczem. Należy zachować ostrożność u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci ci powinni być ściśle monitorowani ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady drgawkowe), które mogą wskazywać na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie. Preparat nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży <18 lat - bezpieczeństwo i skuteczność leku w tej grupie wiekowej nie zostały ustalone, ponadto u dzieci i młodzieży terapia lekami przeciwdepresyjnymi jest związane z ryzykiem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Skuteczność stosowania u pacjentów w podeszłym wieku nie została jednoznacznie określona; nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego. Zgłaszano przypadki inhalacji rozkruszonych tabletek lub przyjęcia rozpuszczonego bupropionu w postaci iniekcji, co może prowadzić do gwałtownego uwalniania i szybszego wchłaniania oraz potencjalnego przedawkowania. Zgłaszano przypadki wystąpienia napadów drgawkowych i (lub) zgonów po przyjęciu bupropionu donosowo lub we wstrzyknięciu pozajelitowym. Leczenie preparatem należy niezwłocznie przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy nadwrażliwości podczas przyjmowania leku. Objawy mogą rozwijać się lub nawracać również po zaprzestaniu stosowania leku; konieczne jest kontynuowanie odpowiedniego leczenia objawowego przez odpowiednio długi czas (co najmniej 1 tydz.).

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Lek nie powinien być stosowany w ciąży, chyba że stan kliniczny pacjentki wymaga leczenia bupropionem, a alternatywne leczenie nie jest możliwe (wyniki niektórych badań epidemiologicznych przeprowadzonych u kobiet w ciąży, które stosowały bupropion w I trymestrze, wskazują na związek tej terapii ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia u płodu pewnych wrodzonych wad sercowo-naczyniowych, w szczególności ubytków przegrody międzykomorowej oraz upośledzenia odpływu lewokomorowego). Bupropion i jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Należy zdecydować o zaprzestaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu leczenia preparatem biorąc pod uwagę korzyści dla noworodka lub niemowlęcia z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające z leczenia. Badania nad rozrodem u szczurów nie wykazały zmniejszenia płodności.

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Bardzo często: bezsenność, ból głowy, suchość jamy ustnej, nudności, wymioty. Często: pokrzywka, utrata apetytu, pobudzenie, lęk, drżenia, zawroty głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, szumy uszne, wzrost ciśnienia tętniczego krwi (w niektórych przypadkach znaczny), zaczerwienienie twarzy, ból brzucha, zaparcia, wysypka, świąd, potliwość, gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie. Niezbyt często: zmniejszenie masy, depresja, splątanie, zaburzenia koncentracji, tachykardia. Rzadko: napady drgawkowe (najczęściej uogólnione napady toniczno-kloniczne, które mogą niekiedy powodować ponapadowe splątanie lub zaburzenia pamięci). Bardzo rzadko: nasilone reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy, duszność, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny; odnotowywano również ból stawów, ból mięśni i gorączkę w połączeniu z wysypką i innymi objawami wskazującymi na wystąpienie reakcji nadwrażliwości o charakterze opóźnionym; objawy te mogą przypominać chorobę posurowiczą), zaburzenia stężenia glukozy we krwi, agresja, wrogość, rozdrażnienie, niepokój, omamy, nietypowe sny włącznie z koszmarami sennymi, depersonalizacja, urojenia, paranoidalne myśli, dystonia, ataksja, parkinsonizm, brak koordynacji, zaburzenia pamięci, parestezja, omdlenie, kołatanie serca, rozszerzenie naczyń, niedociśnienie ortostatyczne, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, zaostrzenie łuszczycy, drganie mięśni, zaburzenia częstości oddawania moczu, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu. Częstość nieznana: niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, hiponatremia, myśli samobójcze i zachowania samobójcze (w trakcie leczenia bupropionem lub w krótkim czasie po przerwaniu leczenia), psychoza.

INTERAKCJE

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie bupropionu i inhibitorów MAO - należy zachować przerwę przynajmniej 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO, a rozpoczęciem stosowania bupropionu; w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczy przerwa 24-godzinna. Bupropion i jego główny metabolit - hydroksybupropion, hamują szlak metaboliczny z udziałem CYP2D6 - zachować szczególną ostrożność w przypadku terapii skojarzonej z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanymi przez CYP2D6, takimi jak: niektóre leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, imipramina), leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna), β-adrenolityki (np. metoprolol), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i leki przeciwarytmiczne klasy 1C (np. propafenon, flekainid). Terapia powyższymi lekami powinna być rozpoczynana od najmniejszych dawek tych leków, a w przypadku włączenia bupropionu do leczenia pacjenta stosującego już takie leki, należy rozważyć konieczność zmniejszenia ich dawek. Leki, których skuteczność zależy od aktywacji metabolicznej za pośrednictwem CYP2D6 (np. tamoksyfen), mogą mieć mniejszą skuteczność podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami CYP2D6, takimi jak bupropion. W jednym badaniu bupropion zwiększył Cmax i AUC cytalopramu odpowiednio o 30 i 40%, chociaż cytalopram (SSRI) nie jest metabolizowany głównie przez CYP2D6. Jednoczesne podawanie digoksyny z bupropionem może skutkować zmniejszeniem stężenia digoksyny we krwi; po zaprzestaniu podawania bupropionu stężenie digoksyny może się zwiększyć - należy monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia zatrucia digoksyną. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek, bupropion należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących jednocześnie inne leki, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy, takie jak: leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol, teofilina, ogólnoustrojowe steroidy, chinolony oraz uspokajające leki przeciwhistaminowe. Bupropion jest metabolizowany do głównego czynnego metabolitu - hydroksybupropion, głównie za pośrednictwem CYP2B6. Podawanie bupropionu równocześnie z substratami CYP2B6 (np.: cyklofosfamid, ifosfamid) lub inhibitorami CYP2B6 (np. orfenadryna, tyklopidyna, klopidogrel) może spowodować zwiększenie stężenia bupropionu we krwi i zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu hydroksybupropionu; konsekwencje kliniczne tej interakcji nie są znane. Bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany, należy więc zachować ostrożność podczas stosowania z lekami indukującymi procesy metaboliczne (np. karbamazepina, fenytoina, rytonawir, efawirenz) lub lekami będącymi inhibitorami metabolizmu (np. walproinian), ponieważ równoczesne stosowanie tych leków może wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo leczenia bupropionem. U pacjentów przyjmujących rytonawir lub efawirenz może zaistnieć konieczność podania zwiększonych dawek bupropionu, jednakże maksymalna zalecana dawka nie powinna zostać przekroczona. Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u pacjentów otrzymujących lewodopę albo amantadynę (ograniczone dane kliniczne wskazują na częstsze występowanie działań niepożądanych np. nudności, wymiotów i objawów psychicznych). Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych dotyczących podawania bupropionu równocześnie z benzodiazepinami. Analiza szlaków metabolicznych in vitro, nie daje podstaw do obaw przed wystąpieniem interakcji między tymi substancjami. Po jednoczesnym podaniu bupropionu i diazepamu zdrowym ochotnikom, zaobserwowano słabsze działanie uspokajające niż po podaniu samego diazepamu. Nie przeprowadzano systematycznej oceny stosowania połączenia bupropionu i leków przeciwdepresyjnych (innych niż dezypramina i cytalopram), benzodiazepin (innych niż diazepam) lub neuroleptyków. Również ograniczone doświadczenie kliniczne dotyczy jednoczesnego stosowania bupropionu z zielem dziurawca. Jednoczesne stosowanie preparatu i nikotynowego przezskórnego systemu terapeutycznego może powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. W czasie leczenia bupropionem należy unikać lub ograniczyć do minimum picie alkoholu.

DAWKOWANIE

Doustnie. Dorośli: początkowo 150 mg raz na dobę. Jeżeli po 4 tyg. leczenia dawką 150 mg nie jest widoczna poprawa, dawkę można zwiększyć do 300 mg raz na dobę. Pomiędzy kolejnymi dawkami powinna być zachowana co najmniej 24-godzinna przerwa. Początek działania bupropionu obserwuje się po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia. Pełny efekt przeciwdepresyjny może być widoczny dopiero po kilku tyg. leczenia. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres co najmniej 6 mies., aby mieć pewność, że nie występują już u nich objawy choroby. Podczas zmiany terapii z tabletek zawierających bupropion podawanych 2 razy na dobę, na tabl. o zmodyf. uwalnianiu podawane raz na dobę, należy stosować taką samą całkowitą dawkę dobową, jeżeli jest to możliwe. Nie obserwowano objawów odstawienia, jednak należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki przy odstawianiu leku. Nie można wykluczyć efektu „z odbicia” lub reakcji odstawienia. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecaną dawką jest 150 mg raz na dobę. Nie określono jednoznacznie skuteczności stosowania u osób w podeszłym wieku; w badaniu klinicznym stosowano taką samą dawkę, jak u dorosłych osób, jednak nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych osób w podeszłym wieku. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek może być przyjmowany z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletki należy połykać w całości. Tabletek nie należy przełamywać, rozkruszać ani żuć. Nierozpuszczalna otoczka tabletki o zmodyf. uwalnianiu może pozostać nienaruszona podczas transportu przez przewód pokarmowy i zostać wydalona z kałem. Zaleca się unikanie podawania leku tuż przed zaśnięciem, aby zmniejszyc ryzyko występowania bezsenności.

UWAGI

Bupropion może wpływać na zdolność wykonywania czynności wymagających oceny sytuacji lub sprawności psychomotorycznej. Pacjenci powinni zachować szczególną ostrożność przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn i upewnić się, że lek nie wpływa niekorzystnie na wykonywane przez nich czynności. Z uwagi na budowę podobną do amfetaminy, bupropion wpływa na wyniki niektórych szybkich badań moczu na obecność leków; efektem mogą być fałszywie dodatnie wyniki, zwłaszcza dla pochodnych amfetaminy; wynik dodatni powinien zostać potwierdzony bardziej swoistą metodą.

Źródło: https://pharmindex.pl/