Ozempic

Ozempic - co to za lek ?

Lek Ozempic zawiera substancję czynną semaglutyd. Pomaga on zmniejszyć stężenie cukru we krwi, gdy jest ono zbyt duże; może również pomóc w zapobieganiu chorobom serca.

Lek Ozempic stosowany jest w leczeniu dorosłych pacjentów (w wieku 18 lat i powyżej) z cukrzycą
typu 2, u których stosowanie diety i wysiłku fizycznego nie jest wystarczające:
• w monoterapii – u pacjentów, którzy nie mogą stosować metforminy (innego leku
przeciwcukrzycowego) lub
• z innymi lekami przeciwcukrzycowymi – w przypadku, gdy leki te nie wystarczają do
uzyskania właściwego stężenia cukru we krwi. Mogą to być leki doustne lub leki podawane we
wstrzyknięciu podskórnym, takie jak insulina.

Ważne jest, aby kontynuować stosowanie diety i wysiłku fizycznego zgodnie z planem zaleconym
przez lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.

Nazwa leku
Ozempic
Dodaj do recepty

Skład leku Ozempic

Co zawiera lek Ozempic
• Substancją czynną leku jest semaglutyd. Jeden ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 1,34 mg
semaglutydu. Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 2 mg semaglutydu w 1,5 ml
roztworu. Każda dawka zawiera 0,5 mg semaglutydu w 0,37 ml.
• Pozostałe składniki to disodu fosforan dwuwodny, glikol propylenowy, fenol, woda do
wstrzykiwań, kwas solny/sodu wodorotlenek (do dostosowania pH).

Sprawdź: Dieta dla cukrzyka - co jeść, aby kontrolować poziom cukru we krwi 

Wskazania do stosowania

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 łącznie z odpowiednią dietą i wysiłkiem fizycznym: w monoterapii, u pacjentów, u których stosowanie metforminy jest niewskazane ze względu na nietolerancję lub istniejące przeciwwskazania; w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.

Przeciwskazania do stosowania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działanie Ozempic

Lek przeciwcukrzycowy - analog glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wykazujący 94% homologii sekwencji z ludzkim GLP-1. Semaglutyd pełni rolę agonisty receptora GLP-1; selektywnie wiąże się z receptorem GLP-1 aktywując go, podobnie jak natywny GLP-1. GLP-1 to fizjologiczny hormon o wielorakim działaniu w zakresie regulowania apetytu i stężenia glukozy oraz czynności układu sercowo-naczyniowego.

Jego wpływ na stężenie glukozy i apetyt jest związany z receptorami GLP-1 znajdującymi się w trzustce i mózgu. Semaglutyd zmniejsza stężenie glukozy we krwi w sposób zależny od stężenia glukozy poprzez pobudzenie wydzielania insuliny i zmniejszenie wydzielania glukagonu, gdy stężenie glukozy we krwi jest duże.

Mechanizm zmniejszenia stężenia glukozy we krwi obejmuje również niewielkie opóźnienie we wczesnym poposiłkowym opróżnianiu żołądka. Podczas hipoglikemii semaglutyd zmniejsza wydzielanie insuliny, nie zaburzając wydzielania glukagonu. Semaglutyd zmniejsza masę ciała i masę tłuszczową w wyniku zmniejszenia podaży kalorii, w tym hamowania apetytu. Ponadto semaglutyd zmniejsza ochotę na pokarmy wysokotłuszczowe. Receptory GLP-1 występują również w sercu, naczyniach układu krążenia, układzie immunologicznym i nerkach.

W badaniach klinicznych semaglutyd wywierał korzystny wpływ na stężenie lipidów w osoczu, obniżał skurczowe ciśnienie krwi oraz zmniejszał stan zapalny. W badaniach na zwierzętach semaglutyd zmniejszał rozwój miażdżycy tętnic poprzez zapobieganie rozwojowi blaszki miażdżycowej i zmniejszanie stanu zapalnego blaszki. Semaglutyd charakteryzuje się wydłużonym T0,5 wynoszącym ok. 1 tyg., co daje możliwość podawania podskórnego raz na tydzień. Głównym mechanizmem wydłużonego działania leku jest wiązanie z albuminami, prowadzące do zmniejszenia klirensu nerkowego leku oraz jego ochrony przed rozkładem metabolicznym. Ponadto semaglutyd wykazuje oporność na rozkład przez enzym DPP-4. Cmax występowało po 1-3 dniach po podaniu dawki. Stan stacjonarny był osiągany po 4-5 tyg. podawania leku w dawce raz na tydzień. Bezwzględna biodostępność semaglutydu w podaniu podskórnym wynosi 89%. Semaglutyd był w znacznym stopniu (>99%) wiązany przez albuminy osocza. Przed wydaleniem semaglutyd jest intensywnie metabolizowany na drodze proteolitycznego rozkładu szkieletu peptydowego z następczą beta-oksydacją łańcucha bocznego kwasu tłuszczowego.

Przypuszcza się, że w metabolizmie semaglutydu uczestniczy enzym obojętna endopeptydaza (NEP). Semaglutyd był wydalany głównie z moczem i kałem; ok. 2/3 było wydalane z moczem, zaś ok. 1/3 - z kałem. Ok. 3% dawki było wydalane z moczem jako semaglutyd niezmieniony. Przy T0,5 w fazie eliminacji wynoszącym ok. 1 tydz., semaglutyd powinien pozostawać w krążeniu przez ok. 5 tyg. po podaniu ostatniej dawki.

Czytaj również: Cukrzyca alkoholowa - przyczyny i objawy

Środki ostrożności

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania tego leku należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Ten lek nie jest tym samym co insulina i nie powinien być stosowany:
• u pacjentów z cukrzycą typu 1 – chorobą, w której organizm nie produkuje insuliny,
• u pacjentów z cukrzycową kwasicą ketonową – powikłaniem cukrzycy, w którym występuje
duże stężenie cukru we krwi, trudności w oddychaniu, stan splątania, uczucie silnego
pragnienia, słodki zapach z ust lub metaliczny posmak w ustach.

Lek Ozempic nie jest insuliną, dlatego nie powinien być stosowany jako zamiennik insuliny.

Wpływ na układ trawienny

W trakcie stosowania leku Ozempic pacjent może mieć nudności lub wymioty; możliwe jest również
wystąpienie biegunki. Są to działania niepożądane, które mogą powodować odwodnienie pacjenta
(utratę płynów). Należy pić dużo płynów w celu uniknięcia odwodnienia. Ma to szczególne znaczenie
w przypadku pacjentów z chorobą nerek. W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości należy
skontaktować się z lekarzem.

Silny i uporczywy ból brzucha może być wynikiem ostrego zapalenia trzustki

W przypadku wystąpienia silnego i uporczywego bólu w obrębie brzucha należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem, ponieważ ból może być objawem ostrego zapalenia trzustki.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)

Stosowanie pochodnych sulfonylomocznika lub insuliny w skojarzeniu z niniejszym lekiem może
zwiększać ryzyko wystąpienia małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii). Lekarz może poprosić pacjenta o zmierzenie stężenia cukru we krwi, co ułatwi podjęcie decyzji, czy należy zmienić dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii.

Cukrzycowa choroba oczu (retinopatia cukrzycowa)

W przypadku, gdy pacjent ma retinopatię cukrzycową i stosuje insulinę, ten lek może prowadzić do
pogorszenia widzenia, co może wymagać leczenia. Należy powiedzieć lekarzowi o chorobie oczu
spowodowanej cukrzycą lub gdy w trakcie leczenia tym lekiem wystąpią jakiekolwiek problemy ze
wzrokiemW przypadku, gdy pacjent ma potencjalnie niestabilną chorobę oczu spowodowaną
cukrzycą, nie zaleca się stosowania leku Ozempic w dawce 2 mg.

Dzieci i młodzież
Ten lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ
nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Ozempic a ciąża

Leku nie należy stosować w okresie ciąży, gdyż nie wiadomo, czy ma on szkodliwy wpływ na płód.
W związku z powyższym w trakcie stosowania leku zaleca się stosowanie antykoncepcji. Kobiety planujące
ciążę powinny omówić z lekarzem zmianę leczenia i zaprzestać stosowania niniejszego leku na co
najmniej 2 miesiące przed zajściem w ciążę. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie stosowania
niniejszego leku, należy natychmiast poinformować o tym lekarza, ponieważ będzie się to wiązało
z koniecznością zmiany leczenia.

Ozempic a karmienie piersią

Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią, gdyż nie wiadomo czy lek ten przenika do
mleka matki.

Działania niepożądane

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
• powikłania wynikające z cukrzycowej choroby oczu (retinopatii cukrzycowej) – w przypadku,
gdy w trakcie leczenia lekiem Ozempic wystąpią jakiekolwiek problemy ze wzrokiem, na
przykład zaburzenia widzenia, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
• stan zapalny trzustki (ostre zapalenie trzustki), mogący powodować silny ból brzucha i pleców,
który nie ustępuje. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem.

Rzadko 
(mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)
• ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy). W przypadku
wystąpienia objawów, takich jak trudności z oddychaniem, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub)
gardła z utrudnieniem przełykania, lub przyspieszone bicie serca, należy natychmiast zwrócić
się o pomoc medyczną i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Inne działania niepożądane

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
• nudności – zwykle przemijające
• biegunka – zwykle przemijająca
• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) w przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu
z pochodną sulfonylomocznika lub z insuliną.

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
• wymioty
• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) w przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu
z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi innymi niż pochodne sulfonylomocznika lub
z insuliną.

Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi mogą pojawić się nagle i mogą być to między
innymi: zimne poty, chłodna blada skóra, ból głowy, kołatanie serca, nudności, uczucie silnego głodu,
zmiany widzenia, senność, uczucie osłabienia, nerwowość, niepokój, stan splątania, zaburzenie
koncentracji, drżenie.
Lekarz udzieli informacji na temat, jak leczyć objawy spowodowane małym stężeniem cukru we krwi
i jak się zachować w przypadku pojawiania się objawów zapowiadających ten stan.
Wystąpienie małego stężenia cukru we krwi jest bardziej prawdopodobne, jeżeli stosowana jest
równocześnie pochodna sulfonylomocznika lub insulina. Lekarz może zmniejszyć dawki tych leków
przed zastosowaniem tego leku.

• niestrawność
• zapalenie żołądka – objawy takie jak ból brzucha, nudności lub wymioty
• refluks lub zgaga – inaczej „choroba refluksowa przełyku”
• ból brzucha
• wzdęcie brzucha
• zaparcie
• odbijanie się
• kamienie żółciowe
• zawroty głowy
• uczucie zmęczenia
• zmniejszenie masy ciała
• zmniejszenie apetytu
• nadmierna ilość gazów jelitowych (wzdęcia)
• zwiększona aktywność enzymów trzustkowych (takich jak lipaza i amylaza).

Niezbyt często
 (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
• zmiana odczuwania smaku pokarmów lub napojów
• przyspieszone tętno
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia – takie jak zasinienie, ból, podrażnienie, swędzenie i wysypka
• reakcje alergiczne, takie jak wysypka, swędzenie lub pokrzywka
• opóźnienie opróżniania żołądka.

Sprawdź: Cukrzyca posterydowa - przyczyny, objawy i leczenie

Interakcje

Lek Ozempic a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych
przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to
również leków ziołowych lub innych leków wydawanych bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę o przyjmowaniu leków
zawierających którąkolwiek z następujących substancji:
• warfaryna lub inne podobne leki przyjmowane doustnie w celu zmniejszenia krzepliwości krwi
(doustne leki przeciwzakrzepowe). Może zaistnieć potrzeba częstszego wykonywania badań
w celu sprawdzenia czasu krzepnięcia krwi;
• jeśli pacjent stosuje insulinę, lekarz prowadzący poinformuje pacjenta jak zmniejszyć dawkę
insuliny i zaleci częstsze kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, aby uniknąć hiperglikemii
(duże stężenie glukozy we krwi) i cukrzycowej kwasicy ketonowej (powikłanie cukrzycy
występujące, gdy organizm nie zużywa glukozy z powodu niedostatecznej ilości insuliny).

Dawkowanie leku Ozempic

Ile wynosi dawka leku Ozempic
• Dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na tydzień przez cztery tygodnie.
• Po upływie czterech tygodni lekarz zwiększy dawkę leku do 0,5 mg raz na tydzień.
• Lekarz może zwiększyć dawkę do 1 mg raz na tydzień, jeśli u pacjenta nie dojdzie do
osiągnięcia odpowiedniej kontroli stężenia cukru we krwi po zastosowaniu dawki 0,5 mg raz na
tydzień.
• Lekarz może zwiększyć dawkę do 2 mg raz na tydzień, jeśli u pacjenta nie dojdzie do
osiągnięcia odpowiedniej kontroli stężenia cukru we krwi po zastosowaniu dawki 1 mg raz na
tydzień.

Nie należy zmieniać dawki bez zalecenia lekarza.

Jak podawać lek Ozempic
Lek Ozempic jest podawany we wstrzyknięciu pod skórę (podskórnie). Nie wolno wstrzykiwać
go do żyły ani do mięśnia.
•   Najlepsze miejsca do samodzielnego wykonania wstrzyknięcia to przednia część uda, przednia
część talii (brzuch) lub ramię.
•   Przed pierwszym użyciem wstrzykiwacza lekarz lub pielęgniarka pokażą jak należy go używać.
Szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania znajdują się na odwrocie tej ulotki dołączonej do
opakowania.

Kiedy podawać lek Ozempic
•   Ten lek należy podawać raz w tygodniu, jeśli to możliwe tego samego dnia tygodnia.
•   Wstrzyknięcia można wykonywać samodzielnie o dowolnej porze dnia, niezależnie od
posiłków.

Aby ułatwić zapamiętanie, że ten lek należy wstrzykiwać tylko raz w tygodniu, zaleca się zapisanie
wybranego dnia tygodnia (np. „środa”) na opakowaniu zewnętrznym, a następnie zapisywanie na
opakowaniu dat wstrzyknięć kolejnych dawek leku.

W razie potrzeby można zmienić dzień cotygodniowych wstrzyknięć tego leku, pod warunkiem że od
ostatniego wstrzyknięcia upłynęły co najmniej 3 dni. Po dokonaniu wyboru nowego dnia podawania
leku, należy kontynuować jego podawanie raz na tydzień.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ozempic
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Ozempic należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem. Mogą wystąpić objawy niepożądane, na przykład nudności.

Pominięcie zastosowania leku Ozempic
W przypadku, gdy pominięto podanie dawki i:
•   upłynęło nie więcej niż 5 dni od dnia, w którym należało przyjąć dawkę leku Ozempic, należy
przyjąć ją jak najszybciej gdy tylko pacjent sobie o tym przypomni. Następną dawkę należy
wstrzyknąć jak zwykle, w wybranym uprzednio dniu tygodnia;
•   upłynęło ponad 5 dni od dnia, w którym należało przyjąć dawkę leku Ozempic, należy pominąć
dawkę, o której pacjent zapomniał. Następną dawkę należy wstrzyknąć normalnie, w wybranym
uprzednio dniu tygodnia.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Ozempic
Nie należy przerywać stosowania tego leku bez konsultacji z lekarzem. W przypadku przerwania
stosowania leku stężenie cukru we krwi może się zwiększyć.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

 

Dystrybutor na terenie Polski:

NOVO NORDISK PHARMA SP. Z O.O.

Lek Ozempic

Źródła:

  • https://pharmindex.pl/
  • https://www.novonordisk.pl/

 

Zamienniki dla leku Ozempic:

Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.