Zaburzenia erekcji

Objawy zaburzeń erekcji

Symptomy zaburzeń erekcji mogą manifestować się na kilka sposobów. Wśród nich należy wymienić:

• brak osiągnięcia pełnego wzwodu (niepełny wzwód objawia się brakiem maksymalnego powiększenia i usztywnienia członka oraz problemami w utrzymaniu go we właściwej pozycji),
• brak erekcji, mimo podniecenia,
• brak utrzymania erekcji na tyle długo, by odbyć satysfakcjonujący stosunek seksualny.

Każdy z tych objawów może wystąpić jednocześnie lub niezależnie od siebie.

Zaburzenia erekcji – przyczyny

Przyczyny zaburzeń erekcji mogą mieć różnorodne podłoże. Należy tu wyróżnić:

• Czynniki neurologiczne – stres i stany napięcia nerwowego mogą uniemożliwić osiągnięcie pełnej erekcji. Dzieje się tak, ponieważ emocje te wpływają na mózg, który reguluje pracę układu płciowego. Oprócz przejściowych problemów na tle nerwowym, wśród przyczyn zaburzeń wzwodu można też wymienić choroby przewlekłe, jak choroba Alzheimera, Parkinsona, nowotwory mózgu, udar lub stwardnienie rozsiane.
• Uszkodzenia kręgosłupa lub rdzenia kręgowego, który reguluje erekcję na poziomie psychogennym i odruchowym.
• Nadużywanie alkoholu i środków odurzających, które ograniczają odczuwanie bodźców zewnętrznych oraz rozregulowują pracę układu krwionośnego.
• Operacja gruczołu krokowego – w jej wyniku może dojść do uszkodzenia nerwów, co sprawi problemy przy próbie osiągnięcia i utrzymania wzwodu.
• Choroby endokrynologiczne – w przypadku nieprawidłowej pracy gruczołów dokrewnych, dochodzi do zaburzeń metabolicznych i hormonalnych, które wpływają na funkcje seksualne. Problemy z erekcją mogą pojawiać się u mężczyzn, u których doszło do zmian w stężeniu testosteronu we krwi oraz androgenów nadnerczowych.
• Choroby metaboliczne – jak na przykład cukrzyca, która może prowadzić do uszkodzenia nerwów lub zaburzyć równowagę hormonalną, a tym samym spowodować problemy z osiągnięciem erekcji.
• Stosowanie leków – problemy ze wzwodem mogą być spowodowane stosowaniem niektórych leków. Należą tu alfa i beta-blokery, leki wykorzystywane w chemioterapii, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki uspakajające, moczopędne czy leki na nadciśnienie. Podobne działanie mogą wykazywać leki przeciwdepresyjne.
• Choroby sercowo-naczyniowe – choroby, które wpływają na krążenie krwi i ograniczają zdolność do jej pompowania, mogą odpowiadać za brak wzwodu. Erekcja wymaga bowiem odpowiedniego napływu krwi do prącia. Jeśli proces ten zostaje zaburzony, nie dojdzie do wzwodu. Problem ten może dotyczyć mężczyzn cierpiących na miażdżycę, nadciśnienie tętnicze, zbyt wysoki poziom cholesterolu lub u panów po zawale lub zatorze.
• Czynniki psychologiczne – u osób z problemami emocjonalnymi, depresją czy stanami lękowymi, mogą pojawić się problemy z potencją, uniemożliwiając odbycie stosunku seksualnego. Jako przyczynę problemu można tu także wymienić ADHD, traumy, doświadczenie przemocy seksualnej czy nawet stres wynikający ze zbliżającego się stosunku.
• Starzenie się organizmu i wynikająca z tego mniejsza ilość kolagenu, wywołująca problemy z erekcją.
• Nieodpowiedni styl życia (siedzący) i brak aktywności fizycznej.
• Stres wynikający z braku doświadczenia seksualnego, poglądy i przekonania, wyznawana religia, kompleksy – mogą one wpływać na psychikę, powodując problemy z erekcją.

Wpływ problemów z erekcją na zdrowie

Występowanie zaburzeń erekcji wpływa negatywnie na jakość życia seksualnego mężczyzn. To z kolei może powodować obniżenie poczucia własnej wartości i pewności siebie. W efekcie problemy z erekcją stają się pośrednią przyczyną problemów w życiu rodzinnym, społecznym czy nawet zawodowym. Obniżona jakość życia seksualnego może doprowadzić do stanów depresyjnych, być powodem rozpadu związku lub pogorszenia relacji między partnerami. U mężczyzn dochodzi też do zwiększenia stresu, co jeszcze bardziej utrudnia uzyskanie erekcji i jej utrzymanie.

Diagnostyka zaburzeń erekcji

Jeśli u mężczyzny regularnie nie dochodzi do erekcji, wizyta u lekarza może okazać się koniecznością. Na początku należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który skieruje pacjenta do innych specjalistów, np. urologa, androloga, seksuologa lub na terapię (do psychologa). W szukaniu przyczyn problemów z erekcją konieczne jest także:

• przeprowadzenie wywiadu z pacjentem, a jeśli to możliwe, z jego partnerem/partnerką,
• badanie krwi i stężenia hormonów oraz badania biochemiczne krwi,
• badanie moczu,
• badanie ciśnienia krwi
• badanie per rectum,
• badanie dotykowe penisa i jąder,
• badanie odruchów nerwowych,
• badanie urologiczne,
• badanie neurologiczne,
• USG penisa (a dokładnie jego naczyń),
• tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny,
• angiografia prącia,
• dopplerosonografia penisa (ciał jamistych).

Badania te pozwolą ustalić, jaka jest przyczyna problemów z utrzymaniem erekcji lub jej powstaniem. W zależności od rezultatu możliwe będzie podjęcie odpowiedniego leczenia. W przypadku, gdy badania nie wykażą żadnych przyczyn somatycznych, konieczna może być konsultacja psychologiczna. Pozwoli ona ustalić, czy zaburzenia erekcji to problem stresu, zmęczenia, niepowodzeń osobistych, traumatycznych doświadczeń, czy też jego przyczyna leży gdzie indziej.

Leczenie zaburzeń erekcji

To, jak wygląda leczenie zaburzeń erekcji, zależy od przyczyny tej dysfunkcji. Najczęściej problem ten leczy się poprzez:

• psychoterapię, która pozwala uświadomić pacjentowi, co jest przyczyną jego dolegliwości oraz pomóc mu zmierzyć się z ewentualnymi zaburzeniami na tle emocjonalnym. Działania te mają na celu uporanie się z problemami, co w konsekwencji powinno wpłynąć na poprawę erekcji. Psychoterapia może być traktowana jako jedyny sposób leczenia problemów prowadzących do zaburzeń erekcji lub wspomagać leczenie farmakologiczne.
• farmakoterapia, której zastosowanie może być niezbędne do osiągnięcia lub utrzymania wzwodu. Dość często przyjmowanie leków poprawiających potencję przynosi pożądane efekty.

W leczeniu zaburzeń erekcji najczęściej stosuje się:

• preparaty zawierające testosteron – działają korzystanie na problemy ze słabą erekcją, zwłaszcza u osób starszych, podnosząc poziom libido.
• inhibitory fosfodiesterazy typy 5 – wpływają na spowolnienie procesów biochemicznych towarzyszących erekcji, dzięki czemu dochodzi do rozluźnienia mięśni gładkich i usprawnienia przepuszczalności żył, co z kolei poprawia utrzymanie erekcji.
• apomorfinę – która poprawia erekcję.

Możliwości leczenia zaburzeń erekcji nie ograniczają się jedynie do podawania leków. Innymi sposobami są:

• iniekcje do ciał jamistych – np. papaweryny, która doprowadzają do powstawania erekcji,
• iniekcję leków do cewki moczowej – skąd błoną śluzową leki przenikają do ciał jamistych, poprawiając dopływ krwi, a tym samym wywołując erekcję.

Ostatnim sposobem jest leczenie zabiegowe, polegające na poddawaniu ciał jamistych prącia działaniu fal dźwiękowych. Fale te mają odpowiednią częstotliwość i natężenie, które wpływają stymulująco na proces tworzenia naczyń krwionośnych. W efekcie dochodzi do poprawy jakość erekcji. Możliwe jest także zaimplementowanie protezy prącia, którą można zastosować, gdy inne metody leczenia nie przyniosą efektów.